خنثی، پراکنده گو، بی منطق و فاقد اصالت وقوع!
نخستین نقصان روایی کار کثیف» به عنوان تازه ترین فیلم خسرو معصومی، این است که تقریباً نه از وضعیت و موقعیت شخصیت ها و نه از خود شخصیت ها، هیچ معرفی اولیه ای ندارد و می خواهد از طریق داستان موقعیت، این معرفی شرایط و شخصیت پردازی را انجام دهد؛ اما متأسفانه مانند آن دسته از آثاری که می خواهند شخصیت و شرایط را نه در معرفی اولیه، بلکه از طریق پلات یا داستان موقعیت بشناسانند، فیلم نمی تواند از طریق درام موقعیت اش، وضعیت و شرایط شخصیت و همچنین شناسه ها، آمال، حالات، دغدغه ها و مسأله های شخصیت را استخراج و پردازش کرده و به مخاطب بشناساند؛ و به تبع همین ناتوانی در شناساندن و محاکات کردن، نمی تواند چالش شخصیت و گره و مسأله ی اصلی درام مرکزی را برای مخاطب، مهم و حساس و دراماتیک کند؛ اینکه دانشجوی حقوق، مجبور است به دلیل شرایط روزگار، مشروب بفروشد! اولاً کدام روزگار؟! مگر ما جامعه ی خودساخته، خودانگیخته، هویت یافته، عینی و ابژکتیو شده ای در فیلم و روی پرده می بینیم؟! یا اینکه صرفاً واقعیت و جامعه ی بیرونی، به نحوی گفتاری و فرامتنی به درون فیلم، الصاق و سنجاق شده؟ ثانیاً وقتی فاصله گذاری شخصیت با مخاطب، به گونه ای است که اصلاً شخصیت به مخاطب معرفی نمی شود و مخاطب حتی نمی تواند نزدیک شخصیت بشود و او را بفهمد و درگیر چالش او شود، آن هنگام اصلاً به مخاطب چه که شخصیت می خواهد مشروب بفروشد یا نفروشد؟!
شخصیت ,معرفی ,شرایط ,مخاطب ,نمی ,فیلم ,به مخاطب ,نمی تواند ,از طریق ,شخصیت و ,است که
درباره این سایت